In de 14e en 15e eeuw gingen mensen een actiever religieus leven leiden. Hierdoor ontstond in de loop van de 14e eeuw in het oosten van het land drang naar verandering. Mannen en vrouwen wilden zich niet langer binden aan de regels van de kerk. Door de vooraanstaande positie van Deventer als wereldrijk en geestelijk centrum was dit bij uitstek een plaats waar deze wens naar vernieuwing tot uiting kon komen.

Een van de bewegingen was de Moderne Devotie. Deze stroming kwam in de tweede helft van de 14e eeuw op in de IJsselstreek. Het doel was de terugkeer naar de basis van de kerk en de verdieping van het geloofsleven. Moderne devoten leefden in gemeenschappen in broeder- en zusterhuizen met eigen leefregels. Deze gelovigen waren niet aan een kloosterorde gebonden. Ze werden daarom niet als kloosterlingen gezien. Hun huisregels hadden daarom een lagere status dan de regels van een klooster.

In 1397 veranderde dit. Vanuit de beweging ontstond de Congregatie van Windesheim, een eigen kloosterrichting voor de moderne devoten. In 1401 werd de leefwijze van de broeders en zusters officieel goedgekeurd door bisschop Frederik van Blankenheim.